Deze maand bespreekt de gemeenteraad de uitgangspunten voor het doelgroepenvervoer. Dat zijn alle soorten speciaal vervoer waar de gemeente verantwoordelijk voor is, zoals Jeugdwet-vervoer, wmo-vervoer, leerlingenvervoer, kleinschalig OV, maatwerkvervoer participatiewet en dorpsvervoer door vrijwilligers. Wie zijn de gebruikers en waarom is doelgroepenvervoer voor hen belangrijk? Wij laten de mensen zelf aan het woord.
Op Facebook plaatsen wij elke dag een kort interview met een gebruiker. Alle gepubliceerde interviewtjes plaatsen wij ook in dit bericht.
Interview 1:
Jeroen Zwart uit Oosterbeek is blind en maakt gebruik van doelgroepenvervoer.
Waarom heb jij speciaal vervoer nodig?
Omdat ik zonder begeleiding de weg niet vind. De bushalte vlakbij mijn huis kan ik prima vinden en ook op andere plekken waar ik vaak kom, red ik me wel. Maar voor mijn vrijwilligerswerk moet ik regelmatig naar Amsterdam of Den Haag.
De Valys Taxi brengt me naar het station, waar iemand me begeleidt naar mijn trein. Bij het station van aankomst staat weer iemand klaar, die me naar de Valys Taxi brengt. Zo kan ik het hele land door.
Wat vind jij het belangrijkst bij jouw vervoer?
Vervoer van deur tot deur. Met de bus naar Renkum kan ik wel, maar kom dar dam wel in onbekend gebied.
Overstappen in Arnhem is verschrikkelijk, voor mij onmogelijk. Dat busstation is een ramp voor blinden, het is zo onoverzichtelijk en alles verandert steeds.
Door begeleiding op stations en de Regiotaxi of Valys Taxi, kan ik reizen. Hierdoor heb ik de vrijheid om me in te zetten voor belangengroepen en veel vrijwilligerswerk te doen.
Als er geen doelgroepenvervoer meer zou zijn, wil ik graag dat de overheid geraniums verstrekt. Daar kan ik dan achter gaan zitten.
Interview 2
Jonge vrouw (20 jr) uit Oosterbeek heeft een verstandelijke beperking. Ze werkt in een dagbesteding waar zij naartoe gaat met een busje.
Waarom heb jij speciaal vervoer nodig?
Ik kan niet goed lezen. En ik kan niet uitleggen aan een ander wat ik bedoel. Als een ander iets aan mij duidelijk wil maken begrijp ik het meestal niet.
Ik kan niet zelf de weg vinden, de goede bus nemen of overstappen. Als er iets onverwachts zou gebeuren (bijvoorbeeld de bus/trein gaat niet) dan weet ik niet wat ik moet doen. Om van de dagbesteding naar huis te komen of andersom heb ik begeleiding nodig.
Ik ga drie dagen per week met het busje en de andere twee dagen fiets ik met mijn vader of moeder naar de dagbesteding. Mijn vader en moeder hebben niet elke de tijd om mij te begeleiden bij het fietsen, dus ga ik dan met het busje van de dagbesteding.
Wat vind jij het belangrijkst bij jouw vervoer?
Dat ik van de ene plek naar de andere kan komen zonder te hoeven overstappen. Het is wel fijn als ik de chauffeur ken, dat het niet steeds een ander is. Dat voelt veilig en betrouwbaar. Ik ben wel blij dat er vervoer voor mij is, dan kan ik tenminste naar de dagbesteding of naar paardrijden, zwemmen of dansen.
Interview 3
Een jongen van 11 jaar uit Renkum heeft autisme en zit in Ede op school. Zijn moeder vertelt.
Waarom heeft jouw zoon speciaal vervoer nodig?
Hij is erg prikkelgevoelig door zijn autisme. Bij teveel prikkels en onverwachte situaties, reageert hij erg primair en kan agressief worden. Hij zit in Ede op een school waar hij onderwijs krijgt dat bij hem past. Ik heb ook een dochter, die in Renkum op school zit, en ik kan ze niet allebei brengen en halen. In het openbaar vervoer krijgt hij teveel prikkels en doen zich vaak onverwachte situaties voor. Dat zou het een paar keer per week wel goed kunnen gaan, maar ook vaak mis.
Wat is voor hem het belangrijkst bij het vervoer?
De chauffeur. Het moeilijke aan zijn werk is dat hij niet alleen de bus goed moet kunnen rijden, maar tegelijk begeleider van de kinderen is. En dat kan eigenlijk niet tegelijk.
Onze zoon heeft al drie jaar dezelfde chauffeur. Dat is een uitzondering en een groot geluk. Deze chauffeur communiceert heel goed, is rustig en duidelijk en geeft onze zoon telkens een tweede kans. Eigenlijk heel veel kansen, elke dag opnieuw.
Interview 4
Rémon (14) uit Renkum reisde vanaf groep 3 met het leerlingenvervoer naar school.
Waarom had Rémon speciaal vervoer nodig?
Vanaf groep 3 zit hij op het speciaal onderwijs, omdat hij ADHD en ODD heeft. Zijn hele basisschooltijd en de eerste twee jaar voortgezet onderwijs is hij met het busje naar school gegaan. In mei dit jaar nam hij deel aan het project ‘Van leerlingenvervoer naar zelfstandig reizen’, waarbij hij van twee vrijwilligers leerde met het openbaar vervoer te reizen. Vlak voor de zomer haalde hij zijn certificaat en nu gaat hij zelf met het OV naar school. Hij vindt het wel rustig om op zichzelf te reizen.
Wat was het belangrijkst bij zijn vervoer?
Dat de chauffeur wist hoe hij met de kinderen om moest gaan. Ze zitten niet voor zweetvoeten op het speciaal onderwijs, het zijn prikkelbare kinderen en het is belangrijk dat de chauffeur weet wat er in zo’n kind omgaat. Dat is nodig om de kinderen veilig naar school en naar huis te brengen.
Interview 5
Ruth Janssen-Greiner is 85 jaar, slechtziend, en woont in Renkum. Ze maakt gebruik van vervoer op maat.
Waarom hebt u speciaal vervoer nodig?
Ik heb een pasje van vervoer op maat. Als ik ergens heen moet, bel ik de middag van tevoren de taxi en spreek een tijd af dat ik opgehaald en teruggebracht wordt. Naar de auto lopen kan ik nog zelf, maar lange stukken lopen niet. Ik heb artrose in allebei mijn voeten en ben slechtziend, maar het gaat heel goed met mij. Ik slik nog geen stapels pillen, ik woon zelfstandig en heb verder geen hulp nodig.
Ik ben heel blij met dit vervoer. Ik ga ermee naar afspraken, naar de kapper. Met de Valys taxi reis ik naar mijn dochter in Geldermalsen.
Wat vindt u het belangrijkst bij het vervoer?
Ik ben heel tevreden. Het kan een keer misgaan, of ze zijn een keer wat later. Maar ik kijk liever naar de goeie dingen in het leven. Ik ben blij dat dit vervoer er is.