Het is wetenschappelijk bewezen: je wordt gelukkiger van de natuur. Wat een geluk dat Renkum zoveel mooie plekken kent! Iedereen heeft zijn eigen favoriete plek. Vandaag: het oerbosje van Nel en Chris Jongboer. Ook op pad voor deze serie? Mail naar Eveline@groenlinksrenkum.nl.

Lievelingsplek
Nel Jongboer heeft nog maar net een voet in het weiland bij de Noordberg gezet of ze zegt al: ‘Hier word je toch blij van?’ Het berijpte gras knispert onder de wandelschoenen, muts en wanten zijn niet voor niks van zolder gehaald. De wind waait vanuit het oosten dwars over de zonnige uiterwaard bij Heelsum. Ruim dertig jaar lang heeft het ondernemersechtpaar Chris en Nel Jongboer hier voor of na de drukke werkdag het hoofd leeg gemaakt. Ze staken over vanuit hun ruime huis, via de Utrechtseweg, ‘hun’ tunneltje door en daarna op weg naar het oerbosje. ‘Mijn bosje’, zegt Nel. Inmiddels zijn ze verhuisd naar Bennekom. Dat is nog niet zo eigen.  

Vijf kilometer is het rondje Noordberg, ze kennen er inmiddels elke struik. ‘We hebben het hier ouder zien worden, en rommeliger’, zegt Nel. ‘Tegenwoordig laten ze al het dode hout liggen. Daar moest ik wel aan wennen.’ Chris vindt het een goed idee: ‘Je ziet er van alles in kruipen en fladderen.’ Nel knikt en voegt toe: ‘Soms zelfs zie je in het voorjaar zo’n dode tak gewoon weer uitlopen.’ Ze wilden hun lievelingsplek graag delen met andere liefhebbers, daarom lopen we hier nu.

Noordberg
Een smalle, holle weg omhoog leidt het ‘bosje’ binnen. De weg is onderdeel van de Romeinse Limes-wandeling, langs de oude grens van het Romeinse Rijk. De bomen lijken elkaar te ondersteunen, met elkaar in gesprek te zijn. Sommige bomen lijken complete families: talloze stammen ontstaan uit dezelfde wortels. ‘Dit is heel oud, minstens honderd jaar, en helemaal natuurlijk’, stelt Nel. Chris wijst op de resten van een loopgraaf van de Duitsers uit de Tweede Wereldoorlog. De bomen hebben bijna eerbiedig een kleine strook grond erlangs vrij gehouden.

Tussen de bomen glinstert de hele wandeling de Nederrijn. Chris loopt er naartoe met gespreide armen. ‘Kijk nou toch wat een uitzicht!’ De Noordberg waarop ze staan, ooit opgestuwd door de IJstijd, torent hoog boven het water uit. Je ziet kribben in al hun zwarte zwaarte afsteken tegen de zilverwitte, verblindende rivier. In de verte dreunt de motor van een vrachtschip. Witte reigers scheren over het water, ganzen eten hun buiken rond. ‘Hier zaten we dan, op dit bankje’, zegt Nel. ‘In de avond kun je hier gigantisch ver kijken’, wijst Chris.

Ondernemers
Om terug te keren naar Heelsum buigen we linksaf, dwars over biologische boerderij Veld en Beek. Terwijl Nel de kalfjes aait, praat Chris met de boer over het ondernemen op dit bedrijf. ‘Ze proberen hier steeds nieuwe dingen uit op dit mooie bedrijf’, vat hij samen. Wel of geen groente telen, ander strooisel in de koeienstal. Zelf heeft hij samen met Nel tientallen jaren een keukenwinkel gerund. Nu nog is hij betrokken bij de ondernemersvereniging. Het klimaat voor ondernemers in de gemeente Renkum vindt hij eigenlijk prima. ‘Als de ondernemers onderling maar wat meer op een lijn zouden zitten,’ zegt hij lachend. ‘De gemeente probeert dat nu te stimuleren.’

Bij wijze van toegift leidt de wandeling nog langs het oude Heelsumse kerkje op een flinke terp – hier is niets aan de voorzienigheid overgelaten. Daarna nog over een bruggetje langs miniatuur-knotwilgen om de Heelsumse beek. Zelfs de paardjes die ernaast staan, zijn op schaal. ‘Je snapt vast waarom dit ons plekje is’, lacht Nel.