De vijf initiatieven zijn: [1] nieuwbouw aan de Hartenseweg, [2] tiny houses op het terrein van Boscafé De Beken, [3] feesten en partijen in de Beekdalhoeve, [4] een bosrestaurant met glamping op Quadenoord, [5] feesten en partijen in Hotel De Buunderkamp. Als je het los van elkaar beoordeelt zou je kunnen zeggen: moet kunnen. Maar alles bij elkaar genomen, is het verkeerd. “We weten het heel goed, maar toch….”
In 2019 schreef Wim Braakhekke een column. Daarin stelde hij de natuur voor als een grote koek. De mens nam er eeuwen lang grote stukken van, tot we ons realiseerden dat we er voorzichtiger mee om moeten gaan. Zo is de biodiversiteit schrikbarend snel gedaald. We namen kleinere stukken van de resterende koek. Vooruit, we nemen nog maar een klein stukje. Nog een ietsiepietsie? “We weten het heel goed, maar toch…..”
In 2011 is door de Gemeenteraad Renkum de ‘Ruimtelijke visie 2025’ vastgesteld. En er is een Bestemmingsplan Renkum-Heelsum uit 2013. Tussen 2011 en nu zijn de inzichten over milieu, biodiversiteit en natuurbehoud en natuurontwikkeling flink veranderd. En wettelijk gezien is een bestemmingsplan tien jaar geldig.
Begin deze eeuw investeerde de Provincie Gelderland 40 miljoen euro om een industrieterrein in het Renkums Beekdal te verplaatsen. Natuurwaarden werden hersteld. In 2013 was de klus klaar. Er bleef een handvol huizen staan, die ook op de nominatie stonden om weg te halen, maar dat kwam er, naar verluidt, om budgettaire redenen niet van. Het gebied wordt de Renkumse Poort genoemd. “De Renkumse Poort is bestemd voor een brede soortengroep: edelherten, reeën en dassen, maar ook voor insecten, reptielen, vogels en amfibieën.” (Citaat Landschapsbasisplan 2017.) Het Renkums Beekdal was in 2016 onderdeel in het tv-programma Vroege Vogels. Momenteel wordt een ecopassage onder de N225 onderzocht. Het allesomvattende project heet ‘Herten aan de Rijn’. Het toestaan van de bouw van een nieuw woonhuis aan de Hartenseweg is een onomkeerbaar besluit dat ingaat tegen alle voornemens voor natuurherstel. “Wij weten het heel goed, maar toch… “
Want in 2019 is het Gebiedsproces Renkumse Beekdalen is in gang gezet. Dat moet leiden tot een gebiedsvisie en uitvoeringsplan voor alle Renkumse beekdalen en strekt zich uit tot in de omliggende gemeenten, waar de beken ontspringen.
Wat verderop in het Renkums Beekdal staat Boscafé De Beken. Het bestemmingsplan uit 2013 kent daar een fiks bebouwbaar oppervlak. En daar men wil nu twee tiny houses plaatsen. Weer wat verder is De Beekdalhoeve, voorheen Everwijngsgoed.
“De Beekdalhoeve is een ideale plek om tot rust te komen en te genieten van goed eten en drinken.” (Citaat van hun website.)
Maar het is daar hartstikke druk en er is sprake van luidruchtige feesten en partijen tot diep in de nacht. En aan de overkant ligt het landgoed Quadenoord waar men, midden in de natuur een exclusief bosrestaurant Zeven is begonnen, met luxe tipi’s voor de overnachting.
En dan zijn er regelmatig zeer lawaaierige feesten in Hotel De Buunderkamp, dat ook midden in de natuur ligt, pal tegen het gebied Reijerscamp, dat sinds 2005 in handen is van Natuurmonumenten die akkerland omvormde tot unieke natuur.
En een zesde initiatief: onlangs werd bekend dat men het pand dat voor papierfabriek Schut staat wil omtoveren tot een café-restaurant: “Uitvalsbasis voor fietsers en wandelaars.” En dat terwijl het achterliggende kwetsbare natuurgebied Wolfhezer Heide en Bossen in het kader van recreatiezonering door Provincie Gelderland tot ‘zeer lage recreatiedruk’ is bestemd. Dus wat er juist niet moet gebeuren is er meer mensen heen leiden.
"We weten het heel goed, maar toch....."
We hebben veel Natura2000 in onze gemeenten. De percelen waarop de woningen, restaurants en hotels staan, zijn in de bestemmingskaart niet-N2000. Vlekjes in N2000. Maar vervuilende activiteiten die hun weerslag hebben op N2000, waar de natuur last van heeft, mogen niet. We weten het heel goed van de stikstofproblematiek. We staan er niet bij stil, maar het geldt net zo goed voor licht en geluid.
“Ik weet het heel goed, maar toch…..”
We weten heel goed dat de natuur in Nederland er zeer slecht aan toe is. De mens kan niet zonder natuur. Door de inwoners van Renkum wordt de groene omgeving, de natuur, als grootste goed van onze gemeente gezien. Laten we ons verstand gebruiken en niet langer aan het laatste restje koek knabbelen. Want eens is die op.
De uitspraak “Ik weet het heel goed, maar toch….” komt van de Slowaakse filosoof Alenka Zupančič. Zij constateert dat we al lange tijd weten dat de aarde opwarmt, dat de biodiversiteit achteruit holt en ook dat we al jarenlang geen adequate maatregelen nemen. Zij stelt dat we verknocht zijn aan wat we hebben en wat we gewend zijn te doen. We houden, tegen beter weten in, vast aan een manier van leven, een manier van besluitvorming. Het is ontkenning en verloochening. Ze vatte dit samen als ‘I know very well, but still…’